Svo mikið fyrir farfuglaheimilið! Stelpurnar komu honum beint í þríhyrning. Hann vildi bara hrökkva í hljóði, en með svona herbergisfélaga myndi það ekki fara fram hjá neinum. Af andlitssvipnum að dæma fannst honum þríhyrningurinn góður. Og ljósurnar hrökklast alveg jafn mikið af sér og hann!
Negrinn horfir á ljósuna eins og hún væri kræklingur sem á að opna og borða. Þessi réttur er aðeins honum til ánægju. Og sú eina nennir því ekki, þvert á móti - hún rak enn meira um leið og hún sá lostann í svörtum augum hans og vöðvum.